4 lipca - w swoje 91 urodziny wizytę w Muzeum AK złożył wraz z córką, zięciem i wnuczką, przybyły ze Śląska Pan Stanisław Leśko, żołnierz ZWZ-AK i WiN, który podarował nam swój pistolet oraz prawdziwą i fałszywą kennkartę.

Stanisław Leśko urodził się podrzeszowskiej Przybyszówce jako syn Tomasza. W 1940 r. został zaprzysiężony w ZWZ Obwód Rzeszów pod ps. "Wojnar", potem służył w AK jako łącznik w stopniu kaprala. Po uzyskaniu przydziału w dywersji Obwodu zmienił pseudonim na "Ścibor".

W 1943 r. zatrudniony w Ostbahn w Rzeszowie we współpracy z konspiratorami WRN (PPS) wytwarzał zapalniki do min i prowadził sabotaż kolejowy (uszkadzanie panewek i tłoków w parowozach) pod ps. "Lelek".

Służąc w strukturach poakowskiego podziemia w marcu 1945 r. bierze udział w uwolnieniu ze szpitala w Rzeszowie oficera AK Dragana Sotirowića, a w czerwcu w likwidacji konfidenta UB odpowiedzialnego za śmierć ppor. Wiktora Błażewskiego "Orlika".

Od 1945 r. do 1946 r. służył w Straży Okręgu Rzeszowskiego WiN pod ps. "Leśniewicz", 24 XI 1945 r. biorąc udział w likwidacji okrutnego oficera UB Ludwika Bojanowskiego z WUBP w Rzeszowie, po czym zajmował się podziemnym kolportażem w Okręgu.

Po zdaniu matury w Liceum Kupieckim, zagrożony aresztowaniem, w listopadzie 1946 r. wyjechał do Szczecina. W 1949 r. po zamordowaniu w śledztwie na UB Zygmunta Chłapowskiego (znajomego oficera AK i świadka na ślubie St. Leśki) wyjechał na Śląsk, gdzie kolejno mieszkał w Gliwicach, Piotrowicach (Katowicach), Zabrzu i Rybniku. Nie został rozpracowany przez UB-SB (śledztwo ws. likwidacji Bojanowskiego umorzono dopiero w 1972 r.) a swoją działalność podziemną ujawnił dopiero w 2007 r.

Podarowany Muzeum AK pistolet w okresie służby w AK był mu wydawany z magazynu na akcje, a później - w poakowskim podziemiu - była to jego broń osobista używana w ww. akcjach, którą zakopał w rodzinnym gospodarstwie w listopadzie 1946 r.

Fałszywa kennkarta z kompletem pieczęci niemieckich i polskich - wystawiona in blanco - została sporządzona dla niego przez rzeszowską komórkę legalizacyjną AK na przełomie 1944/45 r.