Papież Jan Paweł II był i jest jedną z najbardziej znanych spośród najważniejszych osobistości współczesnego świata, a świadczą o tym choćby setki tytułów poświęconych mu obszernych publikacji- biografii, leksykonów, wspomnień, opracowań teologicznych, analiz pontyfikatu. Zjawisko to - jak mówi papież Benedykt XVI - dowodzi powszechnej na całym świecie potrzeby kontaktu z osobą i dziełem papieża tysiąclecia.

Chociaż ciężko chorował od dłuższego czasu i było wiadome, pewne, że To nastąpi, to jednak, gdy nieuchronnie przyszła ta chwila, nie dało jej się zaakceptować! Tysiące myśli cisnęło się do głowy. Przecież tak niedawno… no właśnie!

W roku śmierci papieża Polaka- Jana Pawła II, mieszkańcy i samorząd gminy Bystra-Sidzina postanowili uczcić jego pamięć- powstał pomnik, który został uroczyście poświęcony 16 października 2005, w dniu w którym 27 lat wcześniej Karol Wojtyła został powołany na Stolicę Apostolską.

Bardzo często spoglądam na fotografię i wspominam spotkanie sprzed 5 laty z Ojcem Świętym Janem Pawłem II podczas pielgrzymki do Włoch, Rzymu z okazji Jubileuszu Chrześcijaństwa w 2000 roku. W pielgrzymce tej brało udział ponad 250 samorządowców, radnych, wójtów, burmistrzów, prezydentów z terenu południowej Polski.

W sierpniu 1996 roku pielgrzymowaliśmy do Watykanu w gronie samorządowców i mieszkańców Starego Sącza i Łącka. Podczas audiencji prywatnej zwróciłem się do Ojca Świętego z prośbą "o przyjazd do Starego Sącza i beatyfikację św. Kingi". Moje poddenerwowanie w obliczu Jego Świątobliwości musiało być widoczne, bo Ojciec Święty natychmiast uśmiechnął się i powiedział: "Burmistrz, burmistrz, pomyliłeś się. Przyjechałeś prosić o kanonizację a nie o beatyfikację…". I od razu dodał: "Wy się módlcie ze swoim Biskupem Józefem, żeby Pan Jezus dał swoją wolę i żeby Ojciec Święty mógł być w Starym Sączu i kanonizować świętą Kingę".

Spotkanie z Ojcem Świętym Janem Pawłem II na nowotarskim lotnisku w dniu 8 czerwca 1979 r. będące największym zgromadzeniem w historii Podhala w którym uczestniczyło ponad milion pielgrzymów, było dla wszystkich jego uczestników niezapomnianym przeżyciem. Podczas kazania Ojciec Święty przypomniał nam o znaczeniu rodziny, o poszanowaniu każdego życia i umiłowaniu rodzinnej ziemi.

Trudno słowami wyrazić głębię osobistych przeżyć ze spotkań z Ojcem Świętym. Najbardziej wyszukane zwroty są zbyt ubogie, by oddać bogactwo duchowych doznań, które mi było dane doświadczyć. Zawsze będę pamiętał te momenty z Krakowa, Warszawy, Krosna, Przemyśla i trzykrotnie z Rzymu, kiedy widok jego wyczekiwanej postaci rozpalał ludzkie serca ogniem mistycznych wzruszeń . Tak było w 1987 roku na krakowskich błoniach.

Szczęśliwi i wdzięczni Bogu w Trójcy Jedynemu, iż wejrzał na niskość naszą, a Naród Polski wydźwignął, wyniósł w Wielkim Synu gór naszych i zawołał do gór świętości niebieskich, pchnął na szlak zwycięstw nad złem, żeby grzechy, wady powypędzać, by zakwitło miłością rodzinne szczęście, oczy dzieci i młodzieży były ufne, czyste, a życie mężczyzn, kobiet i starców mężne, owocne, pogodne wiarą.

Moje wspomnienia związane z Ojcem Świętym sięgają czasów jego posługi w Archidiecezji Krakowskiej. Pierwszym, namacalnym kontaktem z osobą kardynała Karola Wojtyły, był sakrament Bierzmowania. Była to piękna uroczystość, bo dla górali, którzy są bardzo głęboko wierzący i odczuwają silną więź z Kościołem i krakowskim biskupstwem, każda wizyta arcybiskupa na Podhalu była wielkim wydarzeniem. Z tamtego dnia pozostała mi do dzisiaj bardzo cenna pamiątka w postaci książki z dedykacją Karola Wojtyły. Te bardzo młodzieńcze wspomnienia pozostały do dzisiaj.

Wielu członków Bractwa Kurkowego doskonale pamięta dzień, w którym kardynała Karola Wojtyłę wybrano na Pasterza Kościoła. Na przypadającej sześć dni później inauguracji pontyfikatu, tak jak i na każdym wielkim święcie religijnym czy narodowym w Krakowie, nie mogło zabraknąć przedstawicieli Bractwa. Siedzieli w pierwszym rzędzie, co nie uszło uwadze papieża, który nim doszedł do ołtarza uśmiechnął się i skłonił ku nim głowę. Nazajutrz, podczas specjalnej audiencji dla Polaków, Jan Paweł II powiedział: "Przyjeżdżajcie tu do nas, tu jest teraz wasz drugi dom, módlcie się za mnie, pomóżcie mi, ażebym mógł wam i całemu Kościołowi służyć jak najdłużej".

Z kalwaryjskim Sanktuarium mocno związany był Ojciec Święty Jan Paweł II. Tu pielgrzymował jako mały chłopiec ze swoim ojcem, później przybywał na odpusty kalwaryjskie i na różne uroczystości archidiecezjalne jako kapłan, biskup, arcybiskup i kardynał. Za Jego sprawą - kardynała Wojtyły, wówczas arcybiskupa krakowskiego Kalwaria Zebrzydowska stała się ważnym ośrodkiem duszpasterskim w życiu Kościoła katolickiego.

Tytuł doktora honoris causa przyznała Ojcu świętemu Akademia Górniczo-Hutnicza. Uroczystość nadania tytułu odbyła się na Watykanie 3 kwietnia 2000 r. W wygłoszonej laudacji JM Rektor prof. Ryszard Tadeusiewicz, uzasadniając nadanie tytułu, powiedział m.in.: "Dlatego, pragnąc aby Ojciec Święty poprzez swoją refleksję i poprzez swoje wskazania etyczne był stale obecny we wszystkich dziełach inżynierskich, powstających w Akademii Górniczo-Hutniczej, postanowiliśmy Jego, Inżyniera Świata, obdarzyć godnością Doktora Honorowego naszej Uczelni".

Podczas II pielgrzymki do Ojczyzny Jan Paweł II spotkał się ze społecznością akademicką Uniwersytetu Jagiellońskiego. W dniu 22 czerwca 1983 r., w Collegium Maius, Ojciec Św. przyjął tytuł doktora honoris causa UJ. Było to pierwsze tego typu wydarzenie w historii papiestwa.

Około 60 naszych książek dotyczy Jego osoby i Jego nauczania. Przede wszystkim dlatego, że stale nas inspirował, wspierał duchowo, a jak przychodziła ciężka chwila dodawał otuchy. Żadna książka, którą Mu wręczyliśmy lub wysłaliśmy do Watykanu - a było ich kilkadziesiąt, i nie tylko Jemu poświęcone - nie pozostawała bez odpowiedzi, bez podziękowania, bez przesłania błogosławieństwa.

Bardzo się raduję, że na drodze mego pielgrzymowania po ziemi ojczystej dane mi jest odwiedzić krakowski szpital specjalistyczny i poświęcić nowo wybudowaną Poliklinikę Kardiochirurgii. Cieszę się, że przy tej okazji mogę spotkać się z chorymi oraz z tymi, którzy im posługują. Przybywam do Was ze wzruszeniem i dziękuję za zaproszenie kierownictwu i pracownikom.

W 1990 r. Patronem szpitala zgodził się zostać Ojciec Święty Jan Paweł II. Jednocześnie właśnie lata 90-te ubiegłego stulecia przyniosły nową epokę w historii tej instytucji. Cechował ją jednocześnie najbardziej dynamiczny rozwój materialny i duchowy. Tę duchowość - odpowiedzi na najtrudniejsze pytania, stawiane zawsze tam, gdzie jest ludzkie cierpienie, choroba i umieranie, a jednocześnie wielka nadzieja, radość, ofiarność i poświęcenie - przyniósł nam wszystkim Pontyfikat Jana Pawła II. Szpitalowi i osobom z nim związanym: pracownikom, chorym i współpracownikom i rzeszy darczyńców odpowiedzi te zostały udzielone w sposób szczególny, bo bezpośredni. W dniu 9 czerwca 1997 roku Patron Szpitala, Ojciec Święty odwiedził szpital i dokonał jego poświęcenia.

Pociąg dla uczczenia osoby Jana Pawła II powstał z inicjatywy kolejarzy, którzy już we wstępnej fazie realizacji projektu stwierdzili, iż: choćby nie było na ten cel pieniędzy, to wszyscy pracownicy kolei w Polsce ofiarują po 1 złotym i sami sfinansują całe przedsięwzięcie. Oczywiście pieniądze na szczytny cel zostały ofiarowane przez sponsorów. Dziś, kiedy patrzę na olbrzymie zainteresowanie pociągiem papieskim, powracam myślą do chwili gdy rozmawiałem z księdzem Ryszardem Marciniakiem - duszpasterzem kolejarzy o możliwości uruchomienia składu, który mógłby kursować na trasie Wadowice - Łagiewniki. Wybraliśmy Wadowice dlatego, że właśnie w tym mieście urodził się Karol Wojtyła, późniejszy papież, a Łagiewniki - ponieważ do miejsca związanego z działalnością Siostry Faustyny, Ojciec Święty Jan Paweł II pielgrzymował u schyłku swego życia. W łagiewnickim sanktuarium Papież Polak dokonał zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu i wydarzenie to uważam za jeden z najistotniejszych momentów Wielkiego Pontyfikatu.

Z takim hasłem na transparencie i w sercach, 16 października 2003 roku delegacje Samorządów z różnych stron Polski, wyruszyły na czwartą Pielgrzymkę Dziękczynną, za 25 lat Pontyfikatu Jana Pawła II, Honorowego Małopolanina Wszechczasów. Duchowy patronat nad Pielgrzymką Samorządów objął Metropolita Krakowski Kard. Franciszek Macharski.

Jako Marszałek Małopolski miałem to szczęście, że mogłem spotkać się z Ojcem Świętym kilkakrotnie. Nie tylko uczestniczyłem we wszystkich uroczystościach odbywających się w ramach pielgrzymek Ojca Świętego do Krakowa i Małopolski w roku 1999 i 2002, ale mogłem też osobiście przywitać i pożegnać Go na lotnisku w Balicach i spotkać się z Nim w Kurii Metropolitalnej. Każde z tych spotkań było jedyne i niepowtarzalne, każde pozostawiło niezatarte wspomnienia. Zawsze też przy pożegnaniu zapraszałem Ojca Świętego do kolejnym odwiedzin.

Wieloletnie zabiegi o utrwalenie i zachowanie dziedzictwa Jana Pawła II Wielkiego przynoszą efekty wymierne i niewymierne. Trudno nie docenić wysiłków ludzi i instytucji, dla których kultywowanie żywej pamięci o polskim Papieżu w miejscu jego urodzenia i pasterskiej posługi jest często celem życia. Czas jednak podjąć działania na szerszą skalę. Powinny one zmierzać do pełniejszego wykorzystania specyficznych walorów regionu, które pozwolą ukazać na mapie Europy jego wyjątkowość poprzez niezwykły kontekst papieskiego dziedzictwa.

Dzieje Wadowic sięgają XIII wieku. Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1327 roku, natomiast prawa miejskie Wadowice otrzymały w 1430 r. po wielkim pożarze, który strawił prawie całe miasto. Prawdopodobnie już wcześniej Wadowice posiadały prawa miejskie, ale ponowne ich nadanie miało wspomóc odbudowę.

Sanktuarium w Łagiewnikach najmłodsze w Krakowie, rozwijające się niezwykle dynamicznie, związane jest z mistyczką siostrą Faustyną Kowalską (1905-1938) i szerzonym przez nią kultem Miłosierdzia Bożego. Szczególną rolę w rozwoju tego kultu, a więc również sanktuarium, odegrał kardynał Karol Wojtyła, a potem Jan Paweł II.

2 stycznia 2006 roku Ks. Abp Stanisław Dziwisz podpisał statut oraz dekret powołujący do życia Centrum jako kościelną, publiczną osobę prawną podległą bezpośrednio Metropolicie Krakowskiemu. Głównym zadaniem Centrum Jana Pawła II "Nie lękajcie się!" jest upowszechnianie i twórcze rozwijanie nauczania Jana Pawła II poprzez szeroko pojętą działalność naukową, edukacyjną i społeczną a także promowanie duchowości, kultury i tradycji związanej z jego osobą.

Tradycje Krakowa jako ośrodka pielgrzymkowego sięgają XII stulecia. Przez wieki ciągnęli tu pątnicy, którzy nawiedzali groby "świętych krakowskich". Głównymi ośrodkami kultu były zawsze Katedra na Wawelu oraz Skałka. Nowa epoka w dziejach pielgrzymek krakowskich wiąże się przede wszystkim z sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach i kultem św. Faustyny Kowalskiej.

Kraków jest jedynym miastem na świecie, które w swej materialnej tkance posiada miejsca związane niemal z całym życiem Jana Pawła II. Tu znajdują się miejsca, które pamiętają Go jako studenta polonistyki, robotnika, aktora, poetę, seminarzystę, młodego księdza odprawiającego swe pierwsze msze św., uniwersyteckiego wykładowcę, duszpasterza studentów i rodzin, biskupa, Metropolitę Krakowskiego i wreszcie - jako Głowę Kościoła katolickiego.

Małopolski Szlak Papieski, trasa główna: Kraków, Kalwaria Zebrzydowska, Żar, Łękawica, Jaroszowicka Góra, Gorzeń Górny, Dzwonek, Wadowice, Ponikiew, Groń Jana Pawła II, Leskowiec, Łamana Skała, Ślemień, Gachowizna, Hucisko, Czwrniawa Sucha, Przełęcz Klekociny, Hala Kamińskiego, Zawoja Czatoża, Zawoja Widły, Skawica Górna, Hala Krupowa, Polica, Cyl Hali Śmietanowej, Przełęcz Krowiarki, Kamionek, Zubrzyca Górna, Przełęcz Wąwóz, Beskidy, Przełęcz Bory, Żeleźnica, Raba Wyżna, Rabska Góra, Sieniawa, Janiłówka, Przełęcz Sieniawska, Pyzówka, Morawczyna, Trute, Ludźmierz, Nowy targ, Kowaniec, Polany Bukowina, Turbacz, Przełęcz Borek, dolina Kamienicy (Papieżówka), Przełęcz Przysłop, Nowa Polana, Gorc, Ochotnica Dolna, Lubań, Marszałek, Krościenko, Dzwonkówka, Przechyba, Stary Sącz.

Wśród niezliczonych dziedzin oraz tematów - dostarczających inspiracji dla nas i przyszłych pokoleń - Ojciec Święty pozostawił nam swoiste "górskie przesłanie", zamykające się w łączeniu bezgranicznej miłości do gór z miłością do Boga, a jednocześnie do każdego człowieka. Przesłanie to stało się zachętą do ustanowienia w Małopolsce w 2003 roku, na 25-lecie pontyfikatu Ojca Świętego, specjalnego Małopolskiego Szlaku Papieskiego imienia Jana Pawła II. Wytyczył go zresztą On sam, w Starym Sączu, podczas pamiętnej sentymentalnej Pielgrzymki do Ojczyzny w czerwcu 1999 r., w słynnej "powtórce z geografii".

Kolejną pielgrzymkę do Watykanu Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Małopolski zorganizowało na przełomie czerwca i lipca 2000 r. Tym razem, dzięki zaangażowaniu Federacji Związków Gmin i Powiatów Małopolski, wzięli w niej udział samorządowcy z całej Polski oraz krajów Europy Środkowej i Wschodniej.

Z inicjatywą złożenia wizyty Ojcu Świętemu wystąpił Przewodniczący Rady Stowarzyszenia Gmin Małopolski Kazimierz Barczyk. Po krótkich przygotowaniach kilkudziesięciu przedstawicieli gmin: - burmistrzów, wójtów, przewodniczących rad i radnych Polski Południowej od Żywca po Przemyśl wyjechało do Włoch w okresie wielkanocnym.

Przedstawiciele gmin tworzących Stowarzyszenie Gmin Małopolski licznie przybyli na spotkanie z Ojcem Świętym Janem Pawłem II, który 22 czerwca odwiedził Podbeskidzie. Do Skoczowa, gdzie odbywały się główne uroczystości, zjechali prezydenci, burmistrzowie, wójtowie i radni.

W dniach 24.10-2.11.96 przedstawiciele Samorządów Małopolski, blisko 150 Prezydentów, Burmistrzów, Wójtów, Przewodniczących Rad Gmin, Marszałków Sejmików Samorządowych i Radnych z miast i gmin Małopolski, wyjechali do Rzymu i Watykanu. Organizatorem wyjazdu było Stowarzyszenie Gmin Małopolski - organizacja samorządowa zrzeszająca 135 miast i gmin z 11 województw południowej Polski.

Pragnę wyrazić głębokie uznanie dla wszystkich wysiłków podejmowanych przez Samorządy Małopolski, a zmierzające ku obronie godności osoby ludzkiej i ponadczasowych wartości, które w tym regionie Polski są bardzo mocno zakorzenione. Staram się z uwagą śledzić te działania i są mi one znane. Dziękuję za wasz wkład w rozwój rodzimej kultury i zachowanie w niej tego co tysiącletnia, chrześcijańska tradycja do niej wniosła. Godne pochwały jest również wasze zaangażowanie w rozwój miast i wsi, z zachowaniem ich naturalnego piękna. Proszę Boga, aby dobro już dokonane, dzięki trudowi waszemu i społeczności, które reprezentujecie nie zostało zmarnowane.

Umiłowany Ojcze Święty! - Małopolska ponownie pielgrzymuje do Wiecznego Miasta, by dać wyraz synowskiej miłości do Matki Kościoła oraz serdecznego przywiązania do najwybitniejszego w historii naszej Ojczyzny Polaka.

Wyrażamy swoją radość z faktu, że Jego Świątobliwość Benedykt XVI właśnie Ciebie obdarzył godnością Metropolity Krakowskiego. Wraz z całym Krakowem i całą Małopolską cieszymy się, że to Ty obejmiesz Stolicę Świętego Stanisława, że to Ty staniesz się gospodarzem Pałacu Biskupiego przy ul. Franciszkańskiej 3 w Stołeczno-Królewskim Mieście Krakowie i że to Tobie będzie dane witać - w znanym na całym świecie papieskim oknie - następcę Jana Pawła II Wielkiego.

Drogi w Polsce, w tym samorządowe, są od lat niedoinwestowane, w przeciwieństwie do zachodnich państw Unii Europejskiej, których bogactwo, w głównym stopniu, ulokowane jest m.in. w infrastrukturze drogowej - ważnej dla bezpieczeństwa, rozwoju gospodarczego i jakości życia mieszkańców.

Badanie stanu środowiska - w skali kraju - realizowane jest w ramach Państwowego Monitoringu Środowiska. Jest on systemem pozyskiwania, gromadzenia, przetwarzania i udostępniania informacji o środowisku, pozwalających na ocenę prawidłowości realizowanej polityki ekologicznej (monitoring polityki środowiskowej). Zadaniem monitoringu środowiska jest także dostarczanie informacji, w oparciu o które można ocenić, czy stan środowiska ulega polepszeniu czy pogorszeniu (monitoring jakości środowiska).

Województwo Małopolskie usytuowane jest w prawobrzeżnym dorzeczu górnej Wisły, które należy do obszarów najbardziej zagrożonych powodziami. Podczas ostatnich powodzi (1997, 2001 i 2002 r) największe zagrożenie stanowiły Wisła, Dunajec z Popradem i Białą, Raba, Uszwica, Skawa, Soła i Ropa. Wylewały też mniejsze dopływy i potoki, które spowodowały wiele katastrofalnych powodzi na skalę lokalną.

Ochrona środowiska przed odpadami jest szczególnie istotna, ponieważ stanowią one źródło zanieczyszczenia wszystkich elementów środowiska, a zagrożenia z ich strony występują praktycznie we wszystkich fazach gospodarowania nimi. Niebagatelny jest zwłaszcza wpływ na ochronę powierzchni ziemi, przejawiający się wzrastającą zajętością terenów, słabą rekultywacją gruntów, nieprawidłową eksploatacją składowisk i coraz liczniejszymi dzikimi wysypiskami. Wszystkie te zjawiska prowadzą do degradacji gleb i zanieczyszczania wód podziemnych. Odbijają się negatywnie na walorach estetycznych i krajobrazowych oraz atrakcyjności gruntów.

Jako strona wielu konwencji i umów międzynarodowych, Polska przyjęła na siebie szereg zobowiązań w zakresie ochrony atmosfery, m.in. w zakresie ograniczeń emisji dwutlenku siarki, tlenków azotu i gazów cieplarnianych. Polityka ekologiczna w woj. małopolskim, na każdym ze szczebli administracji samorządowej, wpisuje się w tę strategię, uznając że największy efekt przyniosą działania ukierunkowane na ograniczenie emisji ze źródeł komunikacyjnych, optymalizację gospodarki cieplnej, czystszą produkcję w połączeniu z restrukturyzacją przemysłu oraz edukację ekologiczną.

Polska zaliczana jest do krajów o ubogich zasobach wodnych, a podstawowe znaczenie dla zaopatrzenia w wodę mają zasoby wód powierzchniowych. Wody podziemne, tam gdzie są wykorzystywane - przeznaczane są przede wszystkim na zaopatrzenie ludności w dobrej jakości wodę pitną. Dlatego racjonalizacja ich zużycia oraz likwidacja zanieczyszczeń wód to największe priorytety polityki ekologicznej państwa, w tym również województwa małopolskiego.

Wybrane inwestycje dofinansowane przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Fundusz Spójności, inaczej nazywany Funduszem Kohezji lub Europejskim Funduszem Kohezji, to czasowe wsparcie finansowe dla krajów Unii Europejskiej, których Produkt Krajowy Brutto (PKB) na mieszkańca nie przekracza 90 % średniej PKB dla wszystkich państw członkowskich. Głównym celem strategii środowiskowej. Funduszu Spójności jest wsparcie dla realizacji zadań inwestycyjnych władz publicznych w zakresie ochrony środowiska, wynikających z wdrażania prawa Unii Europejskiej. Od roku może z nich korzystać Polska.

Podejmowanie działań zmierzających do kształtowania świadomości ekologicznej społeczeństwa oraz przyjaznych dla środowiska nawyków i codziennych postaw, jest najlepszą inwestycją zapobiegającą degradacji ziemi. U podstaw skuteczności tych działań leży rzetelnie i przystępnie przekazywana wiedza o stanie środowiska i jego zagrożeniach, współpraca z instytucjami naukowymi, organizacjami społecznymi, szkołami, środkami masowego przekazu, a także parafiami i instytucjami kościelnymi.

"Ekologiczna Małopolska" to zarówno idea, jak i rzeczywistość. Idea, bo zakłada, że dla ochrony zagrożonych degradacją zasobów naturalnych oraz wyjątkowego w skali kraju bogactwa przyrody, nie należy szczędzić wysiłków. Że nie wystarczy samo zahamowanie niekorzystnych zjawisk w środowisku, że potrzebne są programy działań, wsparcie instytucjonalne, finansowe i doradcze. Tak samo nie wystarczą nawet najlepsze ustawy, że przede wszystkim należy edukować społeczeństwo. Rzeczywistość zaś, bo dla większości gmin i powiatów małopolskich ochrona środowiska stała się priorytetem - rozmowa z Krzysztofem Bolkiem, prezesem Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie.

W 1993 r. narodził się w naszym kraju unikatowy na skalę europejską system finansowania ochrony środowiska. Po jedenastu latach istnienia, przechodząc po drodze reorganizację w związku z nowym podziałem administracyjnym, stały się one nieodzownym partnerem we wszelkiego rodzaju działaniach ekologicznych. Z dotacji i pożyczek udzielanych przez fundusze korzystają bowiem zarówno organizacje społeczne, szkoły, przedsiębiorcy, jak i samorządy - od gminnego po wojewódzkie. A wśród wspieranych projektów są zarazem wielomilionowe inwestycje i kilkutysięczne programy edukacyjne.

1 stycznia 2005 r. weszły w życie nowe zasady udzielania i umarzania pożyczek oraz udzielania dotacji ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie.

Zespół Szkół w Szczekocinach jest kontynuatorem chlubnej historii szkolnictwa w obrębie zaboru rosyjskiego. Już w połowie XIX wieku, ówczesny właściciel Szczekocin Jan Łubieński zbudował budynek (dziś siedziba Urzędu Gminy) z przeznaczeniem na szkołę średnią, lecz władze carskie nie zgodziły się na jej otwarcie.

Dla Zakładów Azotowych w Tarnowie-Mościcach S.A. to był dobry rok. Za najważniejsze uznałbym intensyfikacje i modernizacje w domenie firmy - rozmowa z Ryszardem Ścigałą, Prezesem Zarządu, Dyrektorem Generalnym Zakładów Azotowych w Tarnowie-Mościcach S.A.

Natura wyposażyła Małopolskę w ogromną różnorodność i malowniczość pejzażu, a mieszkający tu od pokoleń ludzie wzbogacili ten pejzaż równie niezwykłą kulturą - rozmowa z Antonim Malczakiem, dyrektorem Małopolskiego Centrum Kultury "Sokół" w Nowym Sączu.

Wspólne rozwiązywanie wieloletnich zaniedbań przy rozbudowie i modernizacji dróg to najczęstsze problemy z jakimi zgłaszają się samorządy lokalne do Zarządu Dróg Wojewódzkich w Krakowie. Przygotowywanie dużych inwestycji od opracowania koncepcji, przygotowania projektów i dokumentacji, wykup gruntów po pozyskanie środków i rozpoczęcie inwestycji to najważniejsze obszary współpracy samorządów lokalnych i Zarządu Dróg Wojewódzkich w Krakowie.