Mjr.Wiktor Madejski, ps. "Kąkol"

Urodził się 22 grudnia 1913 r. w Konaszówce. Przed wojną odbył służbę wojskową, podczas której ukończył szkołę podoficerską ze stopniem kaprala. Już w listopadzie 1939 r. wstąpił do Polskiej Organizacji Zbrojnej /POZ/ i został zaprzysiężony przez por. rez. Jana Staśka ps. "Kaszuba", organizując konspiracyjnie wsie Głogowiany, Wrzosów i Wolicę i został mianowany zastępcą d-cy plutonu w Książu Wielkim.

Z chwilą scalenia się POZ z ZWZ (1942 r) pluton "Kąkola" wchodzi w skład placówki konspiracyjnej ZWZ w Książu Wielkim, a następnie podobwodu (1943 r) "Kazia-Magdalena" /Książ Wielki-Miechów/ obwodu Miechów. W okresie konspiracyjnym bierze udział do wiosny 1944 r. w pracy szkoleniowej, jest instruktorem wyszkolenia bojowego na kursie podoficerskim podobwodu, współdziała w zakresie sabotażu i małej dywersji. Jesienią 1943 r przechodzi do oddziału dywesyjnego (Dominika-Kazia) i pełni funkcje zastępcy d-cy st. sierż. Józefa Lisowskiego ps. "Jotel". W tym czasie bierze udział w kilku akcjach dywersyjnych między innymi jako organizator i bezpośredni dowódca.

W połowie lipca 1944 r. Oddział Dywersyjny "Dominika-Kazia" pod dowództwem "Kąkola" dołącza do oddziału partyzanckiego "Skrzetuski" gdzie przechodzi przeszkolenie bojowe i zapoznaje się z bronią automatyczną, a następnie zostaje włączony do Oddziału Partyzanckiego "Bartosz Głowacki" którym dowodził Tomasz Adrianowicz ps. "Pazur". "Kąkol" pełni tu funkcję podoficera szefa oddziału, a w ostatniej fazie walk tego oddziału przejmuje dowództwo oddziału po śmierci d-cy "Pazura" (na rozkaz d-cy batalionu kpt. Juliana Malinowskiego ps. "Słowik") przekształconego w II pluton 2 kompanię Samodzielnego Batalionu Partyzanckiego /SBP/ "Suszarnia". Obejmuje dowództwo w chwili gdy oddziałowi grozi rozsypka i psychiczne załamanie. Doprowadza oddział do porządku oraz przeprowadza zwycięską akcję na szosie po Antolką.

Rozkazem dziennym d-cy 106 DPAK "Dom" ppłk. Bolesława Michała Nieczuji-Ostrowskiego "Tysiąca" zostaje awansowany do stopnia sierżanta rezerwy.

Po wojnie aktywnie działa w Ruchu Oporu Armii Krajowej /ROAK/ i Zrzeszeniu "Wolność i Niezawisłość".

Aresztowany 30 grudnia 1948 r. po straszliwym maltretowaniu przez Urząd Bezpieczeństwa i Informację Wojskową zostaje skazany przez Sąd Wojskowy na karę śmierci. Po apelacji wyrok obniżono na 15 lat więzienia. W więzieniu zachorował na gruźlicę i w stanie ciężkim został zwolniony z więzienia 25 czerwca 1955 r. Po zwolnieniu w dalszym ciągu był szykanowany i gnębiony przez szereg lat przez władze komunistyczne.

Zmarł w dniu 14 listopada 2012 r.

Odznaczony:

Orderem Wojennym Virtuti Militari /za ujęcie w dyscyplinę i mężne dowodzenie oddziałem partyzanckim/
Krzyżem Walecznym /za odwagę i ofiarność w walkach partyzanckich/
Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami. /za całokształt pracy konspiracyjnej/
Krzyżem Armii Krajowej
Medal Wojska /czterokrotnie/

**********

Opracował Jacek Janiec na podstawie zebranych relacji i raportów d-cy ppłk. Bolesława Michała Nieczuji - Ostrowskiego "Tysiąca" z archiwum państwa Ireny i Jerzego Wesołowskich.

Zdjęcie we wrześniu 2012 r. przed kościołem oo. Kapucynów w Krakowie wykonał Jacek Janiec.