71 lat temu - 28 października 1943 roku o godz. 10.00, przy Starej Synagodze (ul. Szeroka 43) na Kazimierzu, zostało rozstrzelanych przez niemieckich zbrodniarzy, trzydziestu Polaków, więźniów z Montelupich, przypadkowo aresztowanych na ulicy. Egzekucję wykonano w odwecie za zastrzelenie kilku, szczególnie niebezpiecznych dla mieszkańców Krakowa Niemców, m.in. kierownika Arbeitsamtu - Eberhardta Goddaua, urzędnika pocztowego - Weigla i konfidentki Gestapo- Eugenii Walasowej.

Uroczystość przygotowała młodzież z VI LO im. Adama Mickiewicza w Krakowie wraz z Panią Dyrektor Iwoną Fedan, modlitwę za zamordowanych odmówił Ojciec Jarosław Klimczyk ze Zgromadzenia Kanoników Regularnych Laterańskich. W uroczystości udział wzięli: syn rozstrzelanego Eugeniusza Idusa - Adam (do dnia dzisiejszego nazwiska ojca nie umieszczono na obelisku), przedstawiciele Rady Dzielnicy I Stare Miasto, przedstawiciele Zrzeszenia "WiN" oraz młodzież z zagranicy, która z ogromnym zainteresowaniem przyglądała się uroczystości.

Smutkiem napawa fakt, że obelisk upamiętniający rozstrzelanie 30 Polaków do dzisiaj nie jest ogrodzony. Niejednokrotnie to miejsce pamięci jest traktowane jako "ławka" lub ścianka do odbijania piłki. Rada Dzielnicy I Stare Miasto stosowną uchwałą przeznaczyła środki finansowe dla Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, dysponenta tegoż terenu - placu, na szczególne uwidocznienie i zaznaczenie miejsca haniebnej egzekucji. Mam nadzieję, że w przyszłym roku będzie ten obelisk miejscem wyraźnie oznaczonym na szlaku martyrologi Narodu Polskiego.

Modlitwa Ojca Jarosława:

Panie miłosierdzia, "który widzisz trud i cierpienie, i patrzysz, by wziąć je w swoje ręce" (Ps 10,14), prosimy Cię: zamień płacz i wołanie pomordowanych w radość oglądania Twojego oblicza i wielbienia Cię na wieki. Niech cieszą się Twoją ojcowską miłością. Spraw, aby żaden człowiek na świecie nie siał postrachu, ale był narzędziem pokoju. Modląc się słowami św. Franciszka prosimy Cię, abyś nas tu obecnych także uczynił narzędziem pokoju:

O Panie, uczyń z nas narzędzia Twojego pokoju,
Abyśmy siali miłość tam, gdzie panuje nienawiść;
Wybaczenie tam, gdzie panuje krzywda;
Jedność tam, gdzie panuje zwątpienie;
Nadzieję tam, gdzie panuje rozpacz;
Światło tam, gdzie panuje mrok;
Radość tam, gdzie panuje smutek.
Spraw abyśmy mogli,
Nie tyle szukać pociechy, co pociechę dawać;
Nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć;
Nie tyle szukać miłości, co kochać.
Albowiem dając, otrzymujemy;
Wybaczając, zyskujemy przebaczenie;
A umierając, rodzimy się do wiecznego życia.
Przez Chrystusa Pana Naszego
Amen.
Wieczny odpoczynek racz im dać Panie...

tekst i zdjęcia Małgorzata Janiec