Powstanie Warszawskie, które wybuchło 1 sierpnia 1944 r. o godzinie "W" - 17.00 było, wbrew wcześniejszym planom, największą bitwą Akcji "Burza".

Powstańcy z pod znaku Armii Krajowej, a także innych organizacji konspiracyjnych, związali walką potężne siły armii niemieckiej, SS i policji oraz oddziałów pomocniczych, w olbrzymim stopniu odciążając nadciągające pod Warszawę dywizje Armii Czerwonej.

Gdyby nie zdradziecka decyzja Stalina, który 5/6 sierpnia 1944 r. wstrzymał ofensywę swych armii i uczynił wszystko, by nikt nie udzielił jakiejkolwiek pomocy Powstańcom przez półtora miesiąca, Powstanie zakończyć by się mogło tylko sukcesem, jak powstanie paryskie 1944 r. A uległość naszych sojuszników wobec sowieckiego dyktatu skazała Powstanie na klęskę.

Niewątpliwie owe "63 dni" Powstania dowiodły niezłomnej woli Polaków do posiadania niepodległego państwa. To był wielki bój o wolną Polskę.

Mimo koszmaru powstańczej egzystencji, bezmiaru niemieckich zbrodni na mieszkańcach Warszawy i bohaterskich Powstańcach, w czasie Powstania -największej bitwy Akcji "Burza" - ujawniły się i sprawnie działały struktury Polskiego Państwa Podziemnego, a oddziały powstańcze przekształcono w regularne pododdziały, oddziały i związki taktyczne Wojska Polskiego.

29 sierpnia 1944 r. rządy Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych przyznały żołnierzom AK prawa kombatanckie w rozumieniu prawa międzynarodowego, uznając Armię Krajową za integralną część Polskich Sił Zbrojnych.

Bojowe straty osobowe po obu stronach - mimo olbrzymiej dysproporcji środków walki - były porównywalne, choć dla nas bardzo bolesne, bo niszczące kwiat narodu, a oprócz tego ok. 180 tys. ludności cywilnej.

Heinrich Himmler o tłumieniu Powstania powiedział: "Jest to najcięższa walka, jaką toczyliśmy od początku wojny. Jest porównywalna tylko do walk o każdy dom w Stalingradzie."

Niemieckie barbarzyńskie niszczenie wszelkich wartości materialnych i kulturowych Warszawy trwało jeszcze wiele tygodni po zakończeniu walk i wysiedleniu całej ludności miasta.

Na wszystko to zza Wisły spokojnie patrzył "sojusznik naszych aliantów".

W 67 rocznicę Powstania Warszawskiego oddajemy serdeczny hołd Powstańcom i ich Dowódcom, którzy postanowili złożyć swe życie na Ołtarzu Ojczyzny!

kpt. adw. Ryszard Brodowski
prezes Okręgu Małopolska Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej

dr Dionizy Smyk
przewodniczący Małopolskiej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych

Adam Rąpalski
dyrektor Muzeum Armii Krajowej

Kraków, 1 sierpnia 2011 r.

**********

pismo w formacie pdf >>>

**********

"Panie, ratuj mnie!", Homilia Ojca Jerzego Pająka podczas uroczystej Mszy Świętej w Kościele Mariackim z okazji 67 rocznicy Powstania Warszawskiego, plik doc >>>

**********

Relacja z uroczystości upamiętniającej 67 rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego i akcję "Burza", Kraków, 1 sierpnia 2011 >>>

**********

fot. Jadwiga Kacperek - Kluska

***********

Uroczystość rozpoczęła się tradycyjnie Mszą Świętą w intencji Ojczyzny i poległych Powstańców, którą odprawił J.E. Ksiądz Infułat Bronisław Fidelus a Ojciec Jerzy Pająk wygłosił porywającą homilię, którą zebrani, wypełniający po brzegi Bazylikę, przyjęli burzą oklasków.

Po nabożeństwie ruszył pochód pod Pomnik Nieznanego Żołnierza; bez orkiestry, bez kompanii honorowej ale z udziałem powstańców i wiernymi sztandarami na czele. Potem zebrani wysłuchali kilku okolicznościowych przemówień, odśpiewali Jeszcze Polska nie zginęła, i przy dźwiękach patriotycznych pieśni płynących z rozstawionych głośników złożyli u stóp Pomnika kwiaty.

Organizatorami uroczystości byli: Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej - Okręg Małopolska, Rada Kombatantów i Organizacji Niepodległościowych , Muzeum Armii Krajowej oraz Porozumienie Organizacji Kombatanckich i Niepodległosciowych Krakowa.

Viz

Poczty Sztandarowe w oczekiwaniu na sygnał Godziny 0

Delegacja uczestników Powstania Warszawskiego

Delegacja Porozumienia Organizacji Kombatanckich i Niepodległościowych Krakowa